Pablo Tosco (Oxfam Intermón)

Sen refuxio para a fame

Dariya, Aisha, Yagana e Fatoumata fuxiron da violencia inflixida por Boko Haram ao entrar nas súas comunidades. Foron testemuñas do asasinato dos seus homes, do recrutamento forzoso dos seus fillos e do secuestro das súas fillas. Na fuxida atravesaron desertos e fronteiras, deixando atrás os seus fogares e medios de vida, que xa eran escasos.

No 2014, Abubakar Sheku, líder de Boko Haram, inicia o seu legado de barbarie co secuestro de 200 nenas nunha escola da localidade de Chibock, que se suman ás máis de 3000 secuestradas desde 2014, recrutadas como escravas sexuais, vendidas e obrigadas a casar. Pero é só unha das múltiplas operacións da súa cruel e salvaxe acción na rexión do lago Chad.

A cunca do lago Chad comprende catro países: Camerún, Nixeria, Níxer e Chad. É o escenario dos enfrontamentos entre Boko Haram e as forzas militares desde hai anos. E no medio deste conflito, coma en todas as guerras, a principal vítima é a poboación civil.

A violencia deste e outros grupos xihadistas afíns desatou unha crise humanitaria de dimensións extremas e forzou o desprazamento duns 2,5 millóns de persoas en toda a rexión.

Segundo o Proxecto de Datos de Eventos e Localización de Conflitos Armados (ACLED), máis de 37 500 persoas morreron no conflito ata o 31 de xullo de 2020.

Diferentes organizacións humanitarias calculan que máis de dez millóns de persoas necesitan protección vital e axuda humanitaria.

Ao desprazamento forzoso, as violacións e secuestros, os asasinatos e atentados súmanse a fame, a outra ferida desta guerra.

Algunhas das persoas desprazadas encontraron refuxio en comunidades que xa afrontaban desafíos de supervivencia, exercendo máis presión sobre os escasos recursos locais, pero a maioría quedaron varadas no medio do deserto sen auga e sen comida. Sen refuxio para a fame.